نیویورک‌تایمز در گزارشی بررسی کرد؛ نقش بحران آب در ناآرامی‌های اخیر

❇️نیجریه، سوریه، سومالی، و حالا… ایران. در هر کدام از این کشورها، به طرق گوناگون، یک بحران آبی باعث برخی ناآرامی‌های داخلی، مهاجرت‌های بزرگ، شورش و حتی یک جنگ تمام عیار شده است.

❇️در دوران تغییرات اقلیم، تجربیات این کشورها درس‌های بزرگی برای دیگران به همراه داشته است. انجمن جهانی آب این ماه هشدار داده است بحران جهانی آب در حال اوج گرفتن است و «۳۳ کشور تا سال ۲۰۴۰ به شدت با کمبود آب مواجه خواهند شد».

❇️بر اساس گزارش نیویورک‌تایمز، کمبود آب جرقه‌ای بر اعتراضات است: عدم دسترسی به آب منبع اصلی ناآرامی‌ها در هند است.و این ناآرامی‌ها را گروه‌های تروریسیتی تشدید می‌کنند: گروه الشباب از خشکسالی در سومالی بهترین استفاده را کرد.کمبود آب می‌تواند عامل مهاجرت‌های بسیار از حاشیه شهرها و روستاها به شهرهای بزرگ باشد: در تمام مناطق خشک کشور ساحل، جوانان مجبور به مهاجرت شده‌اند.
و در نهایت خشکسالی می‌تواند عامل قیام باشد: بوکوحرام در نیجریه، چاد و نیجر از این شکاف رخنه کرد.

❇️و ایران، آخرین مثال از این دست کشورهاست که بحران آب در طولانی مدت، نارضایتی‌ها را گسترش داده است. این امر ابتدا در شهرهای کوچک نمود یافته، شهرهایی که پیش از این هم جزو تفتیده‌ترین شهرهای جهان بوده‌اند.
کشاورزان تهی‌دست شده‌اند، و دریاچه‌ها تبدیل به کاسه‌های گرد و غبار. میلیون‌ها نفر در حال کوچ هستند و بی‌کاری عامل گسترش نارضایتی در میان جوانان شده است. و حالا با خشکسالی هم دست و پنجه نرم می‌کنند، خشکسالی که حداقل ۱۴ سال طول کشیده است.

❇️به طور خلاصه، بحران آب، چه طبیعی چه با مدیریت ضعیف بشر، در هر دو حالت می‌تواند هشدار آغاز مشکلات باشد.
پنلی از ارتش ایالات متحده در ماه دسامبر هشدار داد که کمبود آب، که به کمبود آب شیرین تعبیر می‌شود، به صورت یک فاکتور در حال رشد در دنیا و در نواحی مستعد تنش خود را نشان می‌دهد.
با افزایش جمعیت جهان و تاثیرات تغییرات اقلیم، چالش‌های کمبود آب هم با آن افزایش می‌یابد.